Anjıkuey Çorum’un 20 km. kuzeyindedir. İlk göç dalgasıyla Hodz kıyılarından, Ulape tarafından Çorum’a gelip yerleşenlerin oluşturduğu bir Besleney köyüdür. Köy ilk olarak, Hamamözü’ne yakın Narlı-Çamlıca civarında bir yere yerleşmiş, daha sonra şimdiki yerine kurulmuştur.

Anadolu’ya ilk gelişin deniz yoluyla, Samsun üzerinden olduğu düşünülüyor. Dedem (1898) ve babası Anjıkuey doğumludur. Onlar yerleştiğinde köy kurulu halde imiş. Dolayısıyla köyün 1867-68 yıllarında yerleşik olduğu hesaplanabilir.

Köyün kurucu aileleri Anjokue, Adın, Şoğur, Hamkut ve Muse’lerdir. Ağarcanokue, Dışek, Geterıve aileleri ise birlikte hareket etme konusunda Thavruoğ (yeminli antlaşmalı) idiler ve daha sora birlikte gelip yerleştiler.

Anjıkuey, Osmancık-Kargı bölgesini Çorum’a bağlayan bir geçit yeri durumundadır. Köyün hemen yanında olan Kırkdilim tünelinin, yolu ilk görenleri ürperten bir görünümü vardır. 1960 yılından sonra açılan bu yol Kabartay-Balkar’daki Çerek kanyonu  yoluna çok benzemektedir. Tünelin üst kısmında yer alan Kulegej (büyük dere), köyün burada kurulmasının bir diğer nedeni olabilir. Yol gyapılmadan önce buranın savunmasını kırmanın neredeyse mümkün olmadığı anlatılır. Eskiden bağlık ve kirenlik (zeyham) olan bu yer, halen Anjıkueylileri en sevdikleri mekanlardan biridir.

Sosyal ve Ekonomik Yapısı

Köyün yolu asfalttır. Anjıkuey, elektrik, su şebekesi ve kanalizasyon hizmetleri verilen ilk köylerden birisidir. Yaz aylarında 17-20 haneyi bulan köy nüfusu, kışın 7 haneye kadar düşmektedir. Çocukların okul durumu nedeniyle, her ailenin bir kısmı Çorum’da oturmaktadır.

Köyün geçim kaynakları, ağırlıklı olarak tarım ve hayvancılığa dayanmaktadır. 1950’li yıllarda fenni kovanlarla yapılan geleneksel arıcılık ise yok olmak üzeredir. Anjıkuey ayrıca, bir orman köyü olmanın avantajlarını da kullanmaktadır. Meşe ağaçlarından oluşan köyün orman kesimi her 20 yılda bir yapılmaktadır.

Eğitim

1902 yılından itibaren köyde okul vardır. Dolayısıyla büyüklerimizin tamamı okur-yazardır. Eğitim savaş yıllarında kesintiye uğramışsa da, 1930’lardan sonra okul tekrar açılmıştır.

Okulumuz, kurulduğu ilk yıllarda, çevre nahiye ve köyler içinde en kapsamlı eğitim yeriydi. Bu nedenle uzun yıllar köyde yüksek tahsile ihtiyaç duyulmadı. Ayrıca büyükler de bozulup, asimile olmamaları için gençleri ellerinden geldiğince şehirlerden uzak tutmaya çalıştılar.

Köyümüzden bugüne kadar profesörden öğretmene kadar çeşitli mesleklerde birçok insanımız yetişmiş, bugün de gençlerimizin neredeyse tamamı çeşitli üniversiteleri bitirmekte, köyümüzün yüzünü ağartmakta yarışmaktadırlar.

Dil ve Gelenekler

Köyün tamamı Çerkestir. 40 yaşın üstündekiler gayet güzel Besleneyce konuşurken, gençler ve yeni yetişenler ne acıdır ki dillerini kaybetmektedirler.

7-8 yıl önce köy şenliği başlatılmış, ancak iki yıl sonra bırakılmıştır. Düğünlerimiz şehirde salon düğünü şeklinde yapılmakta, ‘geug’ ile tamamlanmaktadır. Gelin damadın Çerkes olduğu, köyde nadiren yapılan düğünler ise gayet güzel olmaktadır. Ayrıca kaybolmaya yüz tutmuş ‘Haçe kaduğ’ (bir gencin iki yanında duran genç kızları, diğer bir gencin muzipçe kandırmaya çalışması ile oynanan oyun) gibi oyunlar da oynanabilmektedir.

Çorum’daki Çerkes köyleri:

(Çorum’da 11 Abzeh, 9 Şapsığ, 8 Besleney, 4 Kabardey, 2 Abhaz olmak üzere toplam  34 Çerkes köyü bulunmaktadır.)

l Köydeki ailelerden Anjokue, Adın, Yeleca ve Yuvanıkue (Xekueda) aileleri kaybolmuştur. Unutamadığımız ve rahmetle andığımız değerli insan Adın Zekiye Nane, bizleri yıllarca aydınlatmış bilgi kaynağımız olmuştur.